Sælar Skvísur!!

Jæja nú er ég á fullu í prófalestri, aðeins tvö próf eftir af 6 en erfiðista prófið er á mánudaginn og ég er svona nett stressuð! Einnig gekk mér alveg hræðilega í Búvélafræðiprófi núna á fimtudaginn og á eftir að sjá hvað kemur út úr því. Er með krossaða putta. Gengur ágætlega að halda vigtinni þokast meira niður en upp sem er gott. Er samt að hugsa um að fá að fara á Reykjalund einhvern tíman á næsta ári, þarf að fá betri kennslu í að halda mér. Er að horfa á vinkonu mína sem var 160 kg komna niður í 110 frá í mars eftir að hún var á Reykjalundi. Er að fara í fyrstu brúðarkjólsmátun 7 jan. hlakka rosalega til, vona samt að ég fari ekki út með móral út af spiki. Ég er komin með nett ógeð á matarmálum, skil engan vegin hvað við erum að gera með þennan óþurfnað sem bragðlaukarnir eru, vildi að það væru engvir þá myndi maður bara éta það sem væri hollt fyrir mann. Eins og rollurnar sem borða bætiefnin sín ef þeim vantar þau. En það þýðir víst lítið að vera að væla eitthvað, bara að spíta í lófanna og halda áfram gegn straumnum. Í fyrsta skipti frá því ég hætti að reykja (komin 2 og 1/2 ár) langaði mig í síkó áðan. Ekki af því að mig langaði eitthvað að reykja heldur af því að meðan ég reykti þá þurfti ég ekki að borða, bara reykti og drakk vatn. Í öllu þessu stressi þá detta varnir líkamans niður, sjúkdómurinn minn sem ég hélt í einfelndni minni að væri hættur að angra mig um aldur og æfi hefur skotið upp kollinum í haust og hef ég verið virkilega slæm núna rétt fyrir próf, er samt enn að þráast við að fara ekki á lyf vegna þess að þau hafa lítið virkað á mig í gegnum tíðina og svo eru þau svo sljófgandi að ég má ekki keyra á þeim. Þetta er flogaveiki sem ég er að tala um. Annar slæmur sjúkdómur sem ég hélt líka að aldrei meir myndi baga mig hefur skotið sér upp það er anorexían sem ég þjáðist af sem unglingur. Finn svona þarfir hjá mér til að sleppa að borða og eins og ég sagði áðan að bara reykja og drekka vatn. Ekki sniðugt, en ég kann að berjast við hann en hinn ræð ég því miður lítið við.

Í einhverju brjáluðu jólahamingjuskapi bauð ég tengdaforeldrunum að vera hjá okkur á aðfangadag. Hélt að tengdamóðir mín myndi rjúka upp til handa og fóta og í sömu hamingju og ég og taka boðinu fegins hendi, það gerði hún ekki. Reyndar var hún bara ekkert hrifin þannig að ég er ekki viss um að þau muni þekkjast boðið, er reyndar pínku fegin, þetta eru eðal fólk en þau eru ansi frábrugðin mér og því sem ég er vön þannig ......? Er reynda voða ósátt við að tengdamóðir mín bað Svein um að fara í fjós á aðfangadagskvöld, það þýðir að ég þurfi að vera ein klukkan 6 með börnum og klæða þau ein og elda matin ein og gera allt ein, fannst einhvern vegin að hann gæti talað um þetta við mig áður en hann sagði flatt út sagt já. En svona er að geta ekki klipt á naflastreinginn og þurfa að gera allt fyrir múttu (meira að segja að búa hjá henni eftir að maður er komin með konu og börn?!)

Er rosalega sveiflukend þessa dagana, er samt að berjast við að halda mér réttu meginn við strikið, eins og maðurinn sagði. Samt get ekki leynt því að það eru að læðast að manni hugsanir sem öllu jöfnu maður blæs á í góðu jafnvægi, en núna er erfiðara að ráða við þær. Maður getur víst ekki verið í eilífðri hamingju og búist við að lífið gangi án þess að maður finni fyrir því. Það getur nefnilega veitt manni mikla hamingju en ef maður fær ekki smá súrt með þessu sæta, þá vissi maður aldrei hversu gott þetta sæta væri ;)

Jæja ætla ekki að hafa þetta mikið lengra í bili. Bið að heilsa ykkur krúttur ;)