NÚ DUGIR ÞETTA EKKI LENGUR

Jæja nú er ég búin að ákveða að þetta ástand hér á mér dugi ekki lengur. Nú ætla ég að halda áfram þar sem frá var horfið, áður en ég fór í aumingjakast, og rísa upp á afturlappirnar og berjast við helvítis vambarpúkann. Ég virðist ekki (sem betur fer) hafa þyngst í þessum aumingjaskap mínum og því kannski auðveldara að halda áfram. Samt farin að kvíða fyrir vigtununni hjá Kristínu á þriðjudag þó svo ég sé að reyna að segja við sjálfan mig að það sé ekki sú vigt sem ég sé að fara eftir og slíkt þá get ég ekki annað en að kviðið fyrir.
Mig er farið að hlakka til að verða mjó og ég má ekki skemma það fyrir sjálfri mér. Þá er ég ekki viss um að ég geti nokkru sinni fyrirgefið mér. En allavega nú ætla ég að halda áfram og ég er það ákveðin og frek manneskja að ég get það sem ég ætla mér!

Langar bara að þakka ykkur elskurnar fyrir stuðninginn og hef ég best séð það núna hvað svona átaksblogg getur verið mikill stuðningur við mann, því maður þarf að standa sig fyrir fleiri en mann sjálfan.